www.kwakrzy.fora.pl

Krzys57

Tytułem wstępu:motto
Ich glaube, dass wir einen Funken jenes ewigen Lichts in uns tragen, das im Grunde des Seins leuchten muss und welches unsere schwachen Sinne nur von Ferne ahnen konnen. Diese Funken in uns zur Flamme werden zu lassen und das Gottliche in uns zu verwirklichen, ist unsere hochste Pflicht.

Johann Wolfgang von Goethe

spotkałem ten cytat przypadkiem na stronie internetowej Szwajcarskiego Tow.Przyjaciół i rzeczywiście ten tekst jest w duchu kwakierskim, może Goethe zetknął się z Kwakrami, nie mam pojęcia. Może ktoś zna poetycką wersję. Dla mnie brzmi następująco:Wierzę, że niesiemy w sobie iskry tamtego wiecznego światła, które musi(z pewnością)u podstawy bytu świecić ,a którego nasze słabe zmysły tylko z oddali czcić mogą. Pozwólmy tym iskrom stać się w nas płomieniem , to jest nasz najwyższy obowiązek ,żeby Boskość w nas urzeczywistnić.

Kwakryzm stoi w równowadze na dwóch nogach: mistycyzm i praktyka.Cdn

Krzys57

Dorethee Solle w swojej książce Mistycyzm i sprzeciw (Mystik und Widerstand) przedstawia różnorodne miejsca doświadczeń mistycznych. Mistykę kwakryzmu umieszcza we wspólnocie.Pisze"Przyjaciele jednoczą się z ciszą i z sobą wzajemnie i nie chodzi tu o indywidualną medytację ,która przypadkowo odbywa się w ramach grupy.Zwracają się oni do wnętrza, jednocząc się (w ciszy) jeden za drugim". O wspólnotowym momencie kwakryzmu wiele napisano.Bezspornym jest ,że wspólnota jest istotną częścią kwakryzmu,lecz nie jest tak jak myśli Dorethee Solle, iż początkiem mistyki w kwakryźmie stoi wspólnota. Cdn
źródło:Quaker nr 3/2004 "Zur Mystik im Quakertum" str.161

Krzys57

ostatnie zdanie winno brzmieć :lecz nie jest tak jak myśli Dorethee Solle, iż wspólnota stoi na początku mistyki w kwakryżmie.

Krzys57

Opierając się na wypowiedziach G.Foxa, wyraźnie można stwierdzić,iż droga do Wewnętrznego Światła w nim dokonała się w samotności.To było,jestem tu całkiem pewny nie tylko bólem porodowym ojców założycieli.Doświadczenie wewnętrznej sprzeczności ,a nawet zwątpienia w samotności należą moim zdaniem do do istotnej części mistyki kwakierskiej.Lecz nie jest także fałszem , że Dorothee Solle łączy mistykę w kwakryźmie ze wspólnotą. W istocie ma więcej w sobie wspólnego ze wspólnotowym milczeniem niż prostą sumą indywidualnego milczenia.Cdn.

Krzys57

Podobnie jak dla kwakrów serce ludzkie (wewnętrzny człowiek) może dążyć do świętości,ponieważ postępujemy w porywie głosu miłości i prawdy,która w nas się wypełniła śladami Wewnętrznego Światła, tak też posiadamy zewnętrzną wspólnotę ,tę pomiędzy sobą w wewnętrznej świętości zebranych w milczeniu.Prawdziwa tajemnica wspólnego milczenia leży w tym,że odkrycie Wewnętrznego Światła prowadzi do odkrycia jedności z podobnie myślącymi ludźmi i w końcu do jedności ze wszystkimi ludźmi.Pole siły ,które w nas w porywie miłości i prawdy zamanifestowało prowadzi nas do jedności z innymi i do wzrostu w duchu miłości i prawdy.To pole sił manifestujące się we własnej duszy ma naturę synergetyczną.Chciałoby się emfatycznie powiedzieć - krzyczy prosto do TY. Światło w TY ma w kwakryźmie prawie tak samo duże znaczenie jak poszukiwanie Światła we własnej duszy.To łączy kwakryzm z mistyką dialogu Martina Bubera.
Komentarz własny :jak widać trudno o doświadczeniu mistycznym opowiedzieć ,słowa mogą być nieadekwatne do doświadczenia indywidualnego,użyte przez autora określenie w "Duchu Miłości I Prawdy" to dopiero pole do interpretacji,a w końcu o wszystkim decyduje praktyka.

Krzys57

Spotkałem się ze stwierdzeniem ,iż u podstawy mistycyzmu kwakierskiego były wpływy Nadreńskiej Szkoły Mistycznej,a szczególnie Mistrza Eckharta.(miał wpływ na ojca reformacji Lutra),zamiennie stosuje się nazwę mistyka niemiecka(określenie XIX wieczne).Chciałbym więc zaproponować dyskusję na temat mistyki głębi jako szczególnego rodzaju mistycyzmu dominikanina -Mistrz Eckharta,a przede wszystkim jaki może mieć nadal wpływ na mistycyzm kwakierski.Zdaję sobie sprawę ,że zdania wypowiedziane brzmią bardzo sztywno (akademicko),a z drugiej strony może ktoś ma przemyślenia na ten temat sformułowane językiem doświadczenia mistycznego,nadające tym zdaniom życie.Chciałbym nie używąjąc w tym zakresie języka napuszonego(naukowego),być może przybliżyć ten temat Jednak ze względu na dość nieusystematyzowaną wiedzę w tym zakresie ,może ktoś uczyniłby dobre wprowadzenie do tego arcyciekawego tematu.Jeżeli nie to spróbuję o własnych siłach coś na ten temat powiedzieć.Wydaje mi się ,iż bez pogłębienia wiedzy duchowej( osobistej),każde zebranie w ciszy jest zebraniem klubowym(na przykład hodowców kanarków).Proszę o opinie krytyczne jako wejście na stopień wyżej.

Maja

Maja

Krzys57

Motto:"Mistycyzm bez poezji to zabobon, a poezja bez mistycyzmu to proza"powiedziała Zofia Wasiliewna "nie spuszczając wzroku z lokaja, który teraz poprawił storę. Zofia Wasiliewna musiała przerwać swe przemówienie o mistycyźmie i upomnieć niepojętego i niemiłosiernie drażniącego ją Filipa. Niechludow obserwując całą tę grę pomyślał , że lokaj zapewne powiedział sobie w duchu :A diabli wiedzą o co ci chodzi. cyt.str.99
"Zmartwychwstanie" Lew Tołstoj ,tłum.W.Rogowicz,Wyd. KiW 1986

Mistrz Eckhart urodził się w Turyngii przed 1260 r.,domikanin, mistyk spekulatywny jako przeciwstawienie do mistycyzmu uczuciowego . Bernard Mc Ginn zaproponował termin "mistyka głębi"w (średnio -wysoko niemieckim) grunt/grund.Słowo Grunt jest prostym słowem , w użyciu Eckharta nabiera złożoności i twórczego charakteru. Grunt można określić jako wzorcową metaforę lub metaforę rozsadzającą dlatego , że przebija wcześniejsze kategorie mistycznego języka(ma przekształcić i przezwyciężyć zwykłe formy świadomości) , ażeby stworzyć nowe sposoby przedstawiania bezpośredniego zetknięcia z Bogiem. cyt."głębia Boga i moja głębia to jedna głębia " Świadomość głębi jest formą odmienną od wszystkich form doświadczenia i poznania .To jest podstawą mistyki Mistrza Eckharta.

Krzys57 · Wysłany: Nie 10:42, 04 Mar 2012 Temat postu:

termin"grunt" występuje często w kazaniach i traktatach Eckharta i ma cztery znaczenia (dwa konkretne i dwa abstrakcyjne)
1)fizyczny grunt (ziemia w sensie obszaru)
2)spód części czegoś (np.budowli= łac.basis, fundamentum)
3)oznaczenie źródła znaczenie abstrakcyjne)=origio,
przyczyny=causa,początku=principium,racji=ratio,dowodu=argumentum
4) oznaczenie czegoś najbardziej ukrytego wewnętrznie ukrytego dla bytu.
inaczej mówiąc w języku ówczesnym (średnio -wysoko niemieckim) istnieje wiele aspektów pojęcia grunt, ale nie istnieje pojedyncze słowo łacińskie oznaczające grunt,a także w mistycyzmie innych języków średniowiecza.Istnieją analogie w mistyce Teresy z Avila i Juana del a Cruz(czyli Jana od Krzyża) oddane terminem centro del alma,które jak podaje . Bernard Mc Ginn w swojej pracy "mistyczna myśl Mistrza Eckharta" nie posiada tak bogatej semantyki jak rzeczownik grunt. Eckhart stosował pojęcie grunt w odniesieni

Krzys57 · Wysłany: Nie 11:10, 04 Mar 2012 Temat postu:

dalszy ciąg-Eckhart stosował pojęcie grunt w odniesieniu do określenia "najgłębsze miejsce w duszy (innigsten der Selle),które metaforycznie określali także inni jako iskra,twierdza ,szczyt,ziarno.Reasmując cyt. Bernard Mc Ginn mistyczna myśl Mistrza Eckharta str 44 Eckhart nigdy nie użył pojęcia grunt Boga jako przyczyna (causa),ponieważ Bóg jako grunt znajduje się na głębszym poziomie niż Bóg jako przyczyna stwórcza wszechświata. Wnioski:blisko tu do myśli G Foxa -coś z Boga w każdym, o poznaniu wewnętrznym Boga w głębiach podświadomości,o posiadaniu przez każdego wewnętrznego światła i co chyba najważniejsze dla nas, iż Bóg istnieje poza czasem i przestrzenią, poza związkiem przyczynowo skutkowym,poza dobrem i złem, a jednocześnie może być odnaleziony w świecie materialnym gdzie istnieje zróżnicowanie,a więc dobro i zło(ocean jasności i ciemności -wizja mistyczna G.Foxa ,gdzie jasność zwycięża ciemność).